Het weekend en meer.

Dag 5 – Bezoek ziekenhuis
Het is nu wel echt erg leuk met de mensen hier. Ze knuffelen, kussen, en slaan je op de billen als ze de kans krijgen. Gregory, 84 jaar is helemaal in z’n nopjes, hij heeft z’n oude trukendoos weer tevoorschijn gehaald en probeert ons in te palmen met snoep, koekjes en kusjes. De mensen zijn blij dat we er zijn en we hebben allemaal wel een klik met ze. Zoals ik al had verteld zouden we vandaag naar het ziekenhuis gaan. Slavic bracht ons naar Glodeni, een ziekenhuis waar de tolk ook nog niet was geweest. Het ziekenhuis had een oud gedeelte en een nieuwer stuk. We begonnen in het oudere gedeelte, traumatologie, chirurgie en fysiotherapie. Dit zag er toch wel aftands en voor de oorlog uit. Fysiotherapie daar is ook heel anders, mensen zitten alleen maar aan middeleeuwse apparatuur. Oefentherapie kennen ze daar nog niet of ze geloven er nog niet in. Het nieuwere gedeelte bestond uit neonatologie, gynaecologie en cardiologie. Hier hebben we gekeken bij de neonatologie. We werden letterlijk de verloskamer in gedrukt door een arts, hier lag nog een vrouw met de benen wijd die net verlost was van de bevalling. Gek om zo te zien. Op de terug weg zijn we nog naar een nieuw gebouw gegaan, dit was een dagopvang voor kinderen. Bij terugkomst in Tabita heb ik nog geholpen in de keuken, want koken is leuk en het zijn lieve mensen. In de avond nog even bezig geweest voor de verslagen en lekker op tijd het bed in gedoken.

Dag 6- Hoog bezoek
Vandaag kwamen Joop (projectbegeleider), Margriet (begeleider van het Saxion, maar niet van mij) en Esther en Berit (de meiden die in de hoofdstad zitten) langs. Joop en Margriet blijven hier tot maandag en gaan dan weer terug naar NL en nemen Dorine mee. Voor hen komst moest er lekker eten gemaakt worden, dus we hebben zo’n 200 deeghapjes dicht zitten vouwen in de ochtend. Erna even lekker boekje lezen in de zon en wachten op het bezoek. Rond 12 kwamen ze aan, een snelle rondleiding gedaan en naar de lunch gegaan. Even bijkletsen met de meiden die in de stad zitten, maar die hebben het toch wel een tandje erger. Hier is de zorg echt al prima geregeld in vergelijking met daar. Lekker in de zon gezeten met z’n allen. Het is hier prima weer, 28 graden en volle zon. Helaas is er weinig drinkwater beschikbaar. We hebben een watertankje welke erg snel leeg is en er wordt door een chauffeur een nieuwe fles gebracht, wanneer weten we niet. We krijgen dus structureel vocht te weinig. Hierna hebben we nog een bliksembezoek gedaan bij de buurman. Zij hebben een varkensboerderij met kippen erbij. Super schattige biggetjes. Esther en Berit vertrokken weer rond een uur of 4 voor een 2 en een half durende rit naar Chisinau.

Dag 7 – Kerkbezoek en naar de markt
Zondag, dus tijd voor een kerkbezoek. We mochten mee met een valide bewoner naar de baptistenkerk een half uurtje lopen van het huis. 9 uur waren we present in de kerk, ontbijt overgeslagen want we dachten dat het om 10 uur zou beginnen. We hadden geen idee hoe lang het zou duren. Uiteindelijk duurde het 2 uur, erg lang als je niets van de taal kunt maken…ppff! Maar wel weer een ervaring rijker hier. Zonder ontbijt was het ook geen succes, de terug weg liepen we laag op de benzine ;-). In de middag zijn we naar de markt gegaan in Glodeni. In de taxi; een ontzettend oud busje over die over de keien heen racete, onaangenaam maar we zijn heelhuids overgekomen. De markt in Glodeni was helaas al op z’n einde, maar we hebben wel even lekker rond gewandeld in de stad en even wat winkeltjes bekeken. Zelfs nog even free Wi-Fi gehad zodat ik de verjaardag van Omi nog even ‘live’ kon bijwonen, leuk! Einde van de middag waren we weer terug en hebben we lekker gegeten. Morgen gaan Joop en Margriet weer naar huis dus het was tijd voor een korte tussentijdse evaluatie. We leven nog. Nee zo erg was het niet, we hebben weer wat aandachtspuntjes erbij en we kunnen van de week in ieder geval lekker aan de slag (en dan niet als huishoudhulpjes ).

Dag 8 – Start van de nieuwe week
Vandaag is het begin van de uitvoerende week, vorige week was eigenlijk de observerende week. Nu kunnen we dus dingen aan gaan pakken en verbeteren. Vanmorgen hebben we eerst Joop, Margriet en Dorine uitgezwaaid, ze vertrokken al vroeg. Toch wel even gek als er mensen naar huis gaan en je nog niet mee gaat. Hierna hebben we onze tolk aan het werk gezet. Ik had al enkele bestanden gemaakt met adviezen. Deze moeten nog vertaald worden naar het Russisch, hier is hij de gehele morgen mee bezig geweest. Daarna hebben we een gesprek gehad met Tanja en Zina over afgelopen week met vragen en dingen die ons zijn opgevallen. Enkele puntjes waar ze alvast op kunnen letten. Na de lunch zijn we bezig geweest met het opzoeken van informatie en het vertalen naar het Engels voor de tolk. Veel mensen hier zijn dementerend, daar hebben ze binnen het huis nog geen kennis van. Dit is hetzelfde met reuma, werk aan de winkel dus! Het keukenpersoneel heeft nu wel door dat ze mij moeten hebben als ze hulp nodig hebben. Rond 3 uur werd ik weer opgetrommeld om de roosjes van de aardbeien af te halen. Nu nog even bezig voor de verslagen en dan straks weer eten (het is hier een uurtje later dan in NL).